Kliknij tutaj --> 🌊 jakie ryby łowi się w bałtyku

Aby mieć zatem pewność, że ryby łowi się w sposób całkowicie legalny, dobrym rozwiązaniem może być skonsultowanie tej kwestii z prawnikiem. Porad prawnych w tym zakresie udziela m.in. kancelaria prawna KRP-KS. Warto w ten sposób zadbać o swoje bezpieczeństwo i uzyskać pewność, że przestrzega się wszystkich przepisów prawa. A ryby łowi piękne. Ojciec Anastazji zerwał kontakt z jej chłopakiem. Szokujący zwrot ws. śmierci matki i syna na Bałtyku. To nie był wypadek Sprawdź się w naszym quizie - W Bałtyku żyje wiele gatunków ryb, których nie łowi się metodą przemysłową, a które mogłyby stać się naszymi hitami - mówi dr Artur Drożdżak, ichtiolog. - Na przykład ryby z rodzaju babkowatych są bardzo smaczne i w wielu krajach jedzone. W jego wodach nietrudno o zdobycz w postaci szczupaka liczącego od 90 do 110 cm długości. Rekordowy osobnik ważył aż 18 kg. W rwących fragmentach rzeki zadomowił się m.in. pstrąg potokowy. Okolice jej ujścia do Bałtyku powinni odwiedzić wszyscy wędkarze, którym marzą się łowiska bogate w łososie i pstrągi morskie. O tym, że geograficznie wchodzi w skład Oceanu Atlantyckiego – wiedzą nieliczni. Wybierając się jachtem na ten „atlantycki” Bałtyk przypomnijmy garść encyklopedycznych o nim wiadomości. Powierzchnia Bałtyku wynosi 385 000 km², średnia głębokość – 55 metrów, największa głębia Landsort (NW od Gotlandu) – 459 m. Site De Rencontre Pour Témoins De Jéhovah. W Bałtyku żyją zarówno ryby morskie, jak i słodkowodne (te najczęściej w zatokach – okonie, płocie, sandacze, szczupaki i leszcze) oraz tzw. dwuśrodowiskowe, które część życia spędzają w wodach słodkich, a część w słonych (łosoś, węgorz, troć). Wiele z tych ryb jadamy na co dzień. To szproty, śledzie, dorsze, łososie i flądry. Dowiedz się więcej o gatunkach ryb występujących w Morzu Bałtyckim. Sprawdź ciekawe informacje o ich zwyczajach. Porównaj wartości odżywcze ryb bałtyckich i wypróbuj sprawdzone przepisy. Belona Można ją spotkać w płytkich wodach przybrzeżnych południowego Bałtyku, na północy występuje sporadycznie. To drapieżnik polujący blisko powierzchni wody. Ma ciało mocno wydłużone, o kształcie strzałowatym, podłużną głowę z paszczą w kształcie dziobu. Dorsz Najpopularniejszy gatunek w Bałtyku, o dużym znaczeniu gospodarczym, ale niestety jego połowy są systematycznie ograniczane. Występuje w rejonach od Cieśnin Duńskich do Zatoki Botnickiej. Młode dorsze przebywają w płytkich, przybrzeżnych wodach, a dorosłe na otwartym morzu, najczęściej na głębokości 220 m. Ciało dorszy jest wydłużone, pokryte drobnymi i okrągłymi łuskami. Flądra czyli stornia Niezwykle popularna w menu nad polskim morzem. Stornia to ryba o asymetrycznej budowie ciała. Przez większość czasu spoczywa na dnie morskim, zakopana w mule, leżąc na boku. W tej pozycji również porusza się, co powoduje, że jedno jej oko przemieszcza się na przeciwną stronę głowy, z reguły na prawą. Gładzica Obok storni i skarpia (turbota) należy do pospolitych bałtyckich płastug (ryb flądrowatych). Występuje głównie w zachodniej i środkowej część morza, gdzie zasolenie jest względnie wysokie. Młode osobniki najchętniej przebywają na piaszczystym lub gliniastym dnie w strefie przybrzeżnej, dorosłe preferują wody średnio głębokie. Leszcz W Polsce pospolity w dużych jeziorach i rzekach nizinnych oraz w przybrzeżnej strefie Bałtyku. Osiąga około 6 kg masy ciała i do 80 cm długości, średnio 30–50 cm. Ciało bocznie znacznie wygrzbiecone, pokryte dużymi, łatwo usuwalnymi łuskami. Łosoś Jeden z najbardziej pożądanych gatunków ryb. Łosoś jest rybą drapieżną, dwuśrodowiskową (anadromiczną). Żyje w wodach czystych o wartkim nurcie. Tarło odbywa w rzekach, gdzie młode pozostają od roku do 3 lat. Makrela Występowanie makreli w Bałtyku jest bardzo zmienne, zależy bowiem od wlewów z Morza Północnego. Jest rybą wędrowną, czasami gromadzącą się w duże ławice. Pojawia się u nas po tarle i odpływa przed zimą. Jest to gatunek pelagiczny, bytujący w otwartym morzu. Okoń Występuje w jeziorach i rzekach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Okoń osiąga długość 25–30 cm, maksymalnie nieco ponad 50 cm, i masę około 2 kg. Ciało ma mniej lub silniej wygrzbiecone, co zależy od warunków troficznych, czyli zasobności ekosystemu w substancje odżywcze. Ma małe łuski, mocno osadzone w skórze. Ubarwienie zmienne – okonie żyjące w płytkich prześwietlonych wodach są bardziej jaskrawe. Na grzbiecie i bokach mają 5-9 poprzecznych, ciemnych smug. W nocy zapadają przy dnie w swego rodzaju głęboki sen, opierając się o dno płetwami brzusznymi i ogonową. Okoń ma białe, smaczne i zwięzłe mięso, z niewielką ilością ości. Im większy, tym smaczniejszy. Nadaje się do smażenia, gotowania i pieczenia. Płoć Występuje w Polsce w rzekach, jeziorach i stawach, a także w wodach przybrzeżnych Bałtyku. Ma krótkie ciało, ścieśnione bocznie, niewysokie, długości 20–35 cm, maksymalnie 44 cm, i masie 2 kg. Sandacz Występuje w jeziorach i nizinnych rzekach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje głębokie, mętne wody z mulistym dnem. Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, głowa stosunkowo mała, paszcza silnie uzębiona. Oczy duże, opalizujące, świecące w ciemnościach. Sieja Ciało śledziowate, zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe. Ma małą głowę, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące, grzbiet stalowoniebieski. Sielawa Spotykana jest w słonawych wodach przybrzeżnych. Dorasta do 50–60 cm. Nieliczne osobniki osiągają 100 cm długości i masę do 6 kg. Może być konserwowana, np. w beczkach, jak śledzie. Białe mięso sielawy jest delikatne, smaczne i wysoko cenione. W Szwecji kawior sielawy, Kalix Löjrom, jest produktem bardzo ekskluzywnym. Sielawę jada się zazwyczaj wędzoną, także smażoną, w zalewie olejowej z cebulą albo np. na surowo, jako tatara. Śledź bałtycki Osiąga długość 18–24 cm. Jeden z ważniejszych gatunków rybołówstwa morskiego. Mięso śledzia jest miękkie, tłuste, ma wyrazisty smak, dość ościste. Popularny w kuchni „od zawsze” dzięki łatwości przechowywania po zasoleniu. Doskonale smakuje z patelni, jak i wędzony. Sola Występuje sporadycznie w zachodnim Bałtyku. Sola charakteryzuje się płaskim, owalnym kształtem ciała z niewielkimi oczami po prawej stronie tułowia. Dorasta do 70 cm długości, osiąga maksymalnie do 3 kg masy. Dożywa nawet 23 lat. Strona grzbietowa szara do czarnobrunatnej z nieregularnymi jasnymi plamami. Żeruje nocą, zjadając bezkręgowce, a czasem małe ryby. Polska nazwa handlowa – sola lemon pochodzi od nazwy angielskiej lemon sole. Należy do najszlachetniejszych ryb o bardzo delikatnym smaku. Jej mięso jest białe, chude, jędrne, łatwo oddziela się od ości. Solę się smaży, piecze w piekarniku, w folii, grilluje. Stynka W Polsce spotykana w Zalewie Szczecińskim, Zatoce Gdańskiej i Zalewie Wiślanym oraz w głębszych jeziorach na północy kraju. Ciało wrzecionowate, o długości do 30 cm, pokryte dużymi, przezroczystymi łuskami. Ubarwienie zmienne, zależne od koloru wody, grzbiet ciemniejszy, boki srebrzyste. Z wyglądu stynka przypomina szprotkę, choć ma bielsze mięso i jest bardziej jędrna. Popularna jest w kuchni mazurskiej, np. jako przekąska – rybne czipsy. Mięso stynki ma charakterystyczny zapach świeżego ogórka. Ze stynek produkuje się konserwy oraz odzyskuje się tran. Szczupak Jest to ryba słodkowodna, drapieżnik. W Bałtyku występuje przy ujściach rzek. Osiąga długość do 150 cm i masę do około 10 kg. Ciało szczupaka jest spłaszczone, opływowe. Łuski dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze Szprot Mała ryba z rodziny śledziowatych, w Bałtyku osiąga 10–14 cm, w Morzu Północnym dorasta do 17 cm. Ciało szprota jest pokryte srebrnymi łuskami, niebieskawymi na grzbiecie, głowa bezłuska, wieczko skrzelowe gładkie, oczy z wąskimi powiekami tłuszczowymi. Troć wędrowna Jest rybą łososiowatą, wędrowną. Rozmnaża się w rzekach, po dwóch latach młodociane osobniki (smolty) wędrują do Bałtyku. Osiąga długość do 100 cm, masę do 12 kg. Ciało troci jest masywniejsze niż u łososia, głowa większa, trzon ogona krótszy, szerszy, bardziej spłaszczony. Turbot, zwany też skarpem Występuje głównie w polskiej części Bałtyku. Pływa na boku, blisko dna. Ciało tej ryby jest silnie ścieśnione bocznie, bardzo wysokie, prawie koliste, pokryte twardymi guzkami kostnymi, które występują po stronie ocznej (tzn. lewej). Strona ta jest szara do ciemnobrunatnej, pokryta licznymi czarnymi kropkami. Węgorz Węgorze żyją bardzo długo, zdarza się, że i powyżej 60 lat! Wszystkie europejskie węgorze odbywają rozród w jednym miejscu na świecie – w Morzu Sargassowym, na głębokości około 1000 m. Młode z pomocą Prądu Zatokowego wracają do Europy, gdy mają około 3 lat. Jesz taką rybę? Uważaj! Może szkodzić Data utworzenia: 12 września 2018, 20:11. Nieodłącznym elementem wakacji nad morzem jest smażona rybka. Bez niej urlop nie przejdzie. Niestety, w punktach gastronomicznych sprytni sprzedawcy serwują nam przysmaki, których próżno szukać w Bałtyku. Czy próbować tych „nowości”? Jakie ryby jeść nad morzem? Pstrąg Foto: 123RF Zajadanie się nad polskim morzem łososiem norweskim czy pangą nie jest najlepszym pomysłem. Dlaczego? Dobra ryba to świeża ryba, dlatego nad morzem najlepiej i najbezpieczniej jest wybierać lokalne gatunki ryb. Łosoś norweski (mimo że w Bałtyku również żyje ten gatunek), halibut czy bardzo popularna w ostatnich latach panga mają niewiele wspólnego z polskimi wodami. Skąd obecność tych gatunków w rodzimych kurortach? Trafiają tam z supermarketów czy sklepów rybnych. Wybierając taką rybę, nigdy nie mamy pewności, kiedy była złowiona i jak długo przeleżała w chłodni. Sięgając po rodzime gatunki, mamy większe szanse upolować świeżo złowioną rybę! Jakie ryby jeść nad morzem? Zatem co wybierać? Najlepiej pozostać przy śledziu lub flądrze, ta ostania zdaniem specjalistów uchodzi za najbezpieczniejszą z ryb, którą można spotkać nad morzem. Niestety, jej połów na przełomie lipca i sierpnia jest zakazany. Zobacz także Warto sięgnąć po solę lub dorsza. W przypadku tego ostatniego trzeba pamiętać, że połów dorsza w okresie wakacji jest mocno ograniczony. W wielu smażalniach można także kupić pstrąga, mintaja, mirunę, sandacza, torbuta, węgorza czy tuńczyka. Miejscowy jest jedynie sandacz, torbut oraz słodkowodne – pstrąg i węgorz. Zobacz także: >>> Ile wody trzeba pić w upał? >>> Kosztują grosze, a mogą zastąpić drogie leki >>> Pocisz się? Nie chodź w tych ubraniach! Woda gazowana najlepsza na upały Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: W lutym, jeżeli zima nie jest zbyt mroźna, dla miejscowych i przyjezdnych wędkarzy największą atrakcję stanowi łowienie łososi i troci wędrownych na spinning. Ryby te łowi się przede wszystkim w rzece Parsęcie i jej dopływie Radwi, a także pobliskiej Redze. Od niedawna połowy tych salmonidów także z plaży morskiej w okresie zimowym stają się coraz popularniejsze i zyskują z roku na rok liczniejszą grupę zwolenników. W okolicach Kołobrzegu najlepszym miejscem do łowienia troci morskich jest fragment plaży przy ujściu niewielkiej rzeczki Czerwonej na obrzeżach Ustronia również pokusić się na pstrągową wyprawę. Płynące w odległości kilkunastu kilometrów na zachód od Kołobrzegu dwie niewielkie rzeczki: Błotnica i Dębosznica, mogą uszczęśliwić pierwszymi tegorocznymi pstrągami potokowymi i spławika i gruntówki mogą popróbować szczęścia w łowiskach miejskich - przyujściowym odcinku Parsęty lub w basenie portu jachtowego i rybackiego. O tej porze roku łowi się tam przeważnie płocie i okonie, trafiają się leszcze, flądry i miętusy. Na rzece dodatkowo można liczyć na złowienie certy, jazia i wodach śródlądowych — w przypadku mroźnych zim łowi się w przerębli okonie i sieje na błystki podlodowe, zaś płoć i ryby spokojnego żeru na mormyszkę lub na wędkę spławikową, stosując przynęty zwierzęce lub roślinne. W latach z kapryśnymi zimami, a tych jest coraz więcej wiele wód, szczególnie w rzekach nie zamarza na całej powierzchni. Często można znaleźć odcinki wolne od lodu mierzące kilkaset metrów, a nawet i kilka kilometrów, zwłaszcza poniżej zatok z ciepłymi źródłami lub w pobliżu ujść zrzutów wód z elektrowni, zapór, młynów i innych zakładów przemysłowych. Bywają też na rzekach „okna” — okupowane zwykle przez dzikie ptactwo pływające, których lód nie ścina nawet przy temperaturze -20C. Nurt wody w takich „oknach” jest przeważnie bardzo szybki. W miejscach takich można łowić ryby metodami tradycyjnymi, stosowanymi w jesieni: na przepływankę, gruntówkę z ołowiem dennym lub na spinning. Wypoczęta i nie płoszona ryba od jesieni bierze dobrze, choć brania są delikatniejsze niż w lecie. W rzekach można spodziewać się brań: jazia, klenia, płoci, okonia, leszcza... Zobacz co łowić w marcu Wędkarstwo / blog Dlaczego ryba nie bierze ? Jest tysiąc i jeden powodów, dla których z wypraw wędkarskich wracamy z pustą siatką. Może to być pogoda, ciśnienie atmosferyczne, wysoki lub niski stan wody, zanieczyszczenia, księżyc, wiatr i Bóg wie co jeszcze sprawia, że ryba bierze albo nie. Bywają lata, co do tego nieomal wszyscy są zgodni, że ryby mają wyjątkowo słaby apetyt. Nawet tam, gdzie ich nie brakuje, brania są mizerne. Sandacz - gdzie, kiedy, jak i na co łowić Autor: Poradnik wędkarski • 13 Jun, 2021 Ten typowy drapieżnik często napada na małe ryby, łapie je paszczą od tyłu, najczęściej podczas gonitwy. Sandacz charakteryzuje się małym pyskiem, nie połyka zdobyczy od razu, trzyma więc ją dotąd w uścisku, aż mu się wyda, że zdobycz została już zaduszona. Rozluźnia wówczas mięśnie paszczy i przygotowuje się do połknięcia kąska ustawiając ofiarę głową do pyska. To „poprawianie” zdobyczy do przełknięcia jest najczęstszą przyczyną porażki wielu wędkarzy. Często popełnianym błędem jest zacinanie w tym właśnie momencie, po przez które następuje wyrwanie rybie zdobyczy z pyska. Skoczogonki - zwalczać czy też nie Autor: Poradnik wędkarski • 05 Jun, 2021 W ogrodnictwie potrafią siać spustoszenie, a w wędkarstwie ? Okazuje się, że te na ogół niemile widziane stworzenia potrafią nieść pozytywne skutki własnym towarzystwem. Zakładając własną farmę dżdżownic okazać się może, że zupełnie przez przypadek sprowadziliśmy niechcianego przyjaciela jakim jest skoczogonek. Małe żyjątko wielkości ok 2mm żyjące w ziemi. I z ta właśnie ziemią najczęściej sprowadzamy je do własnych farm, czy też przydomowych kompostowników. O ile w tym drugim przypadku możliwe, że nawet ich nie zauważymy, to własnej farmie liczącej 15 - 20 litrów nie sposób ich nie dostrzec. W sprzyjających warunkach, często wieczorem, w porach kiedy karmimy dżdżownice potrafi być ich masa. W momencie kiedy pierwszy raz je zauważyłem, nie ukrywam wpadłem w lekką panikę. Pierwsza myśl była taka, że te małe stworzenia wyeliminują lokatorów o których tak dbam. I zaczęło się poszukiwanie informacji, googlowanie... Jaka żyłka do metody spławikowej ? Autor: Poradnik wędkarski • 05 Jun, 2021 Żyłka, żyłce nie równa, o czym przekonał się z pewnością nie jeden spławikowiec. Bardzo często stawiając pierwsze kroki warto zwrócić uwagę, czy żyłka, którą zamierzamy zastosować, będzie odpowiednią do naszej metody czy też techniki. O ile, pierwsze kroki pozwalają, lub też wybaczają używanie żyłek uniwersalnych, często tak zwanych "pierwszych lepszych z brzegu", to z czasem nabywanych umiejętności nasze wymagania i potrzeby stawać się będą coraz większe. Pokaż więcej Zawód: rybak. Ciężka praca na morzu Rybołówstwo to jeden z najstarszych zawodów świata. Dla wielu rybaków to bardziej styl życia, często przekazywany od pokoleń, niż zawód. Nie tylko w filmie czy literaturze można spotkać ludzi, dla których morze jest tak bliskie jak rodzina. Praca rybaka i jej efekty w większym stopniu niż w innych zawodach są uzależnione od warunków pogodowych. To pogoda decyduje o momencie wyjścia na połów, czasie spędzonym na łowisku, no i oczywiście ilości złowionych ryb. Obecnie rybacy przy dobrych wiatrach wychodzą w morze rocznie około 100 razy – w 2019 roku tyle właśnie średnio dni spędziły na łowiskach na Bałtyku aktywne statki rybackie (w sumie 383 jednostki). O tym, kiedy kuter wyruszy w morze decyduje jego armator, czyli właściciel, i szyper, czyli kapitan kutra. Sprawdzają pogodę i analizują połowy innych jednostek. Godziny wyjścia w morze są różne. Najczęściej, jeżeli pogoda na to pozwala, rybacy wychodzą wczesnym rankiem, jeszcze przed świtem, między 3 a 4 godz. nad ranem. Mają wtedy czas, by spokojnie dotrzeć na łowisko i przygotować się do połowów. Niektórzy szyprowie wychodzą w morze jeszcze w czasie kończącego się sztormu, by jak najszybciej pojawić się na łowisku i rozstawić siatki w najlepszych miejscach. Kiedy kuter dotrze na łowisko, zaczyna się wydawanie sieci. W przypadku sieci stawnych, tzw. netów, zajmuje to od kilku do nawet kilkunastu godzin. Sieci wydaje się tak, aby nie plątały się w wodzie, bo splątane nie łowią. Inaczej wygląda przygotowanie sieci na kutrze, który trałuje, czyli ciągnie sieci za sobą. Wydanie siatki zajmuje tylko kilkadziesiąt minut. Kuter z siecią trałową przez łowisko prowadzi kapitan. Sukces takiego połowu w dużej mierze zależy od jego doświadczenia i „nosa“. Ryby wraz z siatką są wyciągane na specjalny stół. Oddziela się je od sieci i wrzuca do skrzynek, a siatka jest dokładnie układana w workach. Zebranie siatek to nie koniec pracy. Większość ryb, takich jak dorsz czy łosoś, musi być wypatroszona jeszcze na morzu. To ciężka i żmudna praca, często zajmuje nawet kilkanaście godzin. Szczególnie trudna w okresie zimowym, przy mrozie i silnym wietrze. Ryby, zapakowane w skrzynki, trafiają do ładowni. Tam przykrywa się je lodem, by dłużej zachowały świeżość. Ryby z połowów trałowych również są sortowane i składowane w skrzynkach pod lodem. Coraz więcej jednostek, szczególnie tych dużych, stosuje tzw. system RSW – ryby są przewożone w zbiornikach z wodą morską (odpowiednio schłodzone). Tak dostarczone, zachowują świeżość i najwyższą jakość. Średnio połowy trwają od kilkunastu godzin do pięciu dniu. To, na ile czasu rybacy wypływają w morze, zależy (oprócz pogody) od wielkości jednostki i jej szybkości, wygody, warunków socjalnych na jednostce i dzielności morskiej, czyli bezpieczeństwa na morzu. Co łowią rybacy na Bałtyku W 2019 roku z łowisk bałtyckich pozyskano 146,0 tys. ton ryb, z czego szprotów 74,5 tys. ton, śledzi 40,7 tys. ton, storni 16,7 tys. ton, dorszy 4,3 tys. ton (od lipca 2019 r. obowiązuje zakaz ukierunkowanych połowów dorsza stada wschodniego). Porty morskie, przystanie i miejsca wyładunku Polska ma ponad 70 wyznaczonych portów, przystani i miejsc wyładunku. Blisko połowa z tych miejsc położona jest na plażach. Najważniejszymi portami, jeśli chodzi o ilość wyładowywanej ryby i liczbę obsługiwanych kutrów rybackich są: Kołobrzeg, Hel i Władysławowo. Porty rybackie nad Bałtykiem wykonują również usługi sezonowe, takie jak transport pasażerów, wycieczki, połowy rekreacyjne itd. Małe porty i przystanie plażowe są częścią obrazu kulturowego wybrzeża Bałtyku, stanowiąc atrakcję turystyczną. Czy rybak to zawód? Sami zainteresowani mówią; geny raczej. To coś, co rybacy mają w swojej krwi od pokoleń. I choćby się chcieli rybactwa wyzbyć, to się nie da. Łódź, kuter, a może trawler. Na czym się łowi ryby na Bałtyku Łódź rybacka – statek rybacki o długości nie większej niż 15 m. Kuter rybacki – mały statek rybacki, najmniejsza jednostka połowowa. Kutry dzielą się na małe (13–15 m długości), średnie (do 17 m) i superkutry (do 24 m). Mogą być drewniane (w zaniku), stalowe lub z laminatów. Napędzane zazwyczaj silnikiem spalinowym o mocy do 400 KM, dawniej ożaglowaniem do 45 m kw. powierzchni. Trawler – statek rybacki przystosowany do połowu ryb dennych za pomocą włoków dennych i pelagicznych (do połowu w toni) ciągnionych za statkiem. Te budowane w Polsce to głównie: trawlery, trawlery przetwórnie i trawlery zamrażalnie. Trawlery mają silnik dużej mocy, śrubę napędową o dużej średnicy i mocną budowę kadłuba. Pomimo stosunkowo niedużych rozmiarów, dopuszczone są do żeglugi nieograniczonej. Ryby łowione mogą być z trawlera w stary sposób z burty lub w nowszy, z rufy. W sieci. Czym się łowi ryby na Bałtyku Sieć rybacka ma oczka dostosowane do wielkości i kształtu łowionych ryb. Wyróżnia się sieci: ciągnione (np. ceza, niewód, przywłoka, włok, draga) oraz zastawne lub stawne (np. manca, neta, wonton, niewód stawny). Sieci można też podzielić na: bierne – dryfujące lub na kotwicy (np. zastawne) i czynne – ryby są zagarniane podczas przemieszczania (np. ciągnione – włoki, tuki, niewody, okrążające – np. okrężnice, niewody). Praca rybaka: jak, gdzie, czym? Wystawa multimedialna dla małych i dużych. W niezwykle ciekawy i interaktywny sposób przedstawia pracę rybaka: od budowy kutra i łodzi rybackich (szkutnictwo), przez techniki połowów i rodzaje sieci, pracę na morzu i w zatoce, aż po rozładunek i przetwarzanie ryb w porcie. Goście mogą nawet wcielić się w rolę szypra podczas kierowania kutrem rybackim na multimedialnym symulatorze! Gdzie: MERK Centrum Promocji i Edukacji. Władysławowo, ul. Portowa 15 Bilety: 4–6 zł, dzieci do lat 7 – wstęp bezpłatny Więcej informacji na profilu MERK na Facebooku. Z nadejściem pierwszych kwietniowych dni wędkarze zdecydowanie się ożywiają. Dni są coraz dłuższe, a warunki atmosferyczne zdecydowanie przyjaźniejsze od marcowych. Temperatura wody powoli wzrasta, co znajduje odzwierciedlenie w aktywności żyjących w niej zwierząt. Ryby po okresie zimowego letargu zaczynają coraz śmielej żerować, dzięki czemu łatwiej i chętniej chwytają przynętę. Kwiecień to także moment, kiedy czas spędzany z wędką coraz rzadziej kończy się przemarznięciem. Nad stawami i jeziorami pojawia się coraz liczniejsza grupa wędkarzy oraz spacerowiczów. Na kwietniowe tygodnie przypada szczyt sezonu na płotki. Temperatura wody nie spada z reguły poniżej 5 stopni Celsjusza, co sprzyja dużej aktywności wykazywanej przez przedstawicieli tego gatunku. Co ciekawe najwięcej dużych okazów płoci łowi się w rzekach, nie jeziorach. To również czas dobrych brań leszcza. Ze względu na fakt, że przygotowuje się on do tarła, najłatwiej złowić go na płyciźnie. W rzekach leszcze wybierają miejsca spokojne lub na pograniczu silnego nurtu. Doświadczeni wędkarze zaczynają w kwietniu wypatrywać linów, które wbrew obiegowym opiniom można złapać przed nadejściem maja. Fani karpi w kwietniu powinni skoncentrować się na wędkowaniu w mniejszych i płytszych łowiskach z racji zagadkowej aktywności tej ryby w większych akwenach, gdzie trudno ją zlokalizować. Jeżeli istnieje taka możliwość, w kwietniu warto spróbować wędkowania w morzu. Wyprawa z załogą kutra rybackiego może zaowocować złowieniem dorsza. Okresy ochronne w kwietniu Kwiecień to czas przygotowań do tarła dla wielu gatunków ryb, dlatego szczególną uwagę należy poświęcić informacjom dotyczącym ich ochrony, aby swoimi działaniami nie wpłynąć destrukcyjnie na liczebność danej populacji. W kwietniu nadal nie wolno łowić bolenia (do 30 kwietnia), brzany (do 30 kwietnia), lipienia (do 31 maja), sandacza (do 31 maja), suma (do 30 czerwca w Odrze, a do 31 maja na odcinkach od ujścia Warty do granicy z wodami morskimi), szczupaka (do 30 kwietnia) i świnki (do 15 maja). Do 31 maja należy zrezygnować także z głowacicy. Ze względu na sporą grupę wykluczonych gatunków, należy ze skupieniem podejmować aktywność wędkarską. Sprawdź szczegółowe okresy ochronne ryb w Polsce. Kalendarz brań w kwietniu Kwiecień jest miesiącem przyjaznym wędkarzom. Ryby wykazują naprzemiennie średnią i dużą aktywność brań, z pojedynczymi dniami zmniejszonej aktywności. Szczególnie korzystna może był pierwsza połowa miesiąca, co jest związane z trwaniem okresu godowego wielu gatunków. Planując dalszą wyprawę, warto ominąć 1., 13., 27., 28. i 30. kwietnia z racji gorszych prognoz w zakresie brań. Sprawdź szczegółowy kalendarz brań ryb. Wraz z nastaniem ciepłych dni ryby i pasjonaci ich łowienia zdecydowanie się ożywiają. Pod wpływem wyższych temperatur wodne ekosystemy nabierają rozpędu. Ryby po okresie zimowej stagnacji wracają do aktywnego żerowania, przygotowując się do okresu godowego. Nawet początkujący wędkarze dostrzegają wyraźną różnice w jakości łowienia. Należy jednak pamiętać, że kwiecień to dość nieprzewidywalny miesiąc, który rządzi się własnymi prawami, nie zawsze jasnymi dla osób tworzących kalendarze brań czy poradniki, dlatego warto kierować się własną intuicją podczas planowania wędkarskich wypraw, na drugi plan przesuwając obiegowe opinie i wskazania. Niezależnie od ilości i wielkości złowionych ryb, warto jak najczęściej wędkować podczas wiosennych dni, zwłaszcza tych ciepłych, ponieważ stanowią one piękną oprawę dla uprawiania tego sportu. Okolice jezior i rzek nie są jeszcze zatłoczone. Nadchodząca majówka, a później okres wakacji z całą pewnością zaburzą ten stan rzeczy, dlatego dla miłośników ciszy i spokoju to szczególnie cenny czas. Sprawdź też: Jakie ryby biorą w styczniu? Jakie ryby biorą w lutym? Jakie ryby biorą w marcu? Jakie ryby biorą w maju? Jakie ryby biorą w czerwcu? Jakie ryby biorą w lipcu? Jakie ryby biorą w sierpniu? Jakie ryby biorą we wrześniu? Jakie ryby biorą w październiku? Jakie ryby biorą w listopadzie? Jakie ryby biorą w grudniu?

jakie ryby łowi się w bałtyku